پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

پل سفید یکی از نماد‌های شهر اهواز است که همه ساله با شروع تعطیلات نوروز میزبان بازدید کنندگان زیادی از سراسر کشور می‌باشد.

کهنسال‌ترین خبرنگار کشورمان در سن ۱۰۷ سالگی درگذشت. این خبرنگار قدیمی ایران بازنشسته شرکت نفت و خبرنگار روزنامه اطلاعات بود.

۲۶ آبان ماه سالروز ثبت پل سفید اهواز در بخش آثار ملی است. پلی که روزی کارکرد پل داشت و حالا با توجه به خشک شدن کارون، نقش روگذر را بازی می‌کند! چه بر سر خودمان آورده و می‌آوریم! پل سفید در تاریخ ۱۳۷۸/۰۸/۲۶ با شمارهٔ ثبت ۲۴۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

با برگزاری رویداد "ساعت زمین" در روز ۷ فروردین سال ۱۴۰۰ و خاموش کردن لامپ‌ها به مدت یک ساعت تلاش می‌شود تا کشور‌ها و دولت‌ها متوجه چالش‌های زیست‌محیطی شوند.

یکی از تبعات خشکسالی کاهش آبدهی کارون، پیشروی آب شور دریا به این رودخانه و نابودی نخلستان‌ها بوده به طوری که آب شور تاکنون در جزیره مینو در آبادان قربانی می‌گیرد و نخل‌های بی‌سر هر روز بیشتر می‌شود.

عکس یادگاری روی پل سفید و بزرگترین رودخانه ایران، مسجد جامع خرمشهر و شب نشینی "لب کارون" از نوستالژی‌های خیلی از ایرانی‌هایی است که یا خوزستانی هستند و یا به این استان سفر کرده‌اند؛ سرزمینی ریشه دار و با اصل و نسب از 5000 سال قبل از میلاد، معروف به سرزمین نیشکر و نفت.

امروز روز بزرگداشت حکیم عمر خیام نیشابوری است. هر سال مراسم گوناگونی برای بزرگداشت این «همه‌چیز‌دان» برگزار می‌شود، اما برگزاری سمینار‌ها یا نوشتن مقالات و کتاب‌ها تنها راه زنده نگهداشتن نام بزرگان این سرزمین نیست. گاهی هم با نام‌گذاری مکان یا خیابانی یا حتی ساختن مجسمه می‌توان این افراد را در حافظه افکار عمومی ثبت کرد.

سیل 23استان کشور را در برگرفت، اما بیشترین خسارت جانی و مالی را در شیراز برجای گذاشت. گلستان نخستین استان سیل‌زده کشور حجم زیادی از خسارات مادی را دید و پس از آن هم آب روان و خشمگین به لرستان و خوزستان سرازیر شد و نوروز 98را بر جمع زیادی از هموطنان آسیب‌دیده تلخ کرد. به گزارش همشهری، سیل اما تنها به خانه‌ها و زمین‌های کشاورزی لطمه نزد و جان هموطنان را در شیراز و دیگر شهرهای کشور نگرفت بلکه خسارات زیادی نیز بر محوطه‌های تاریخی و باستانی کشور وارد کرد.

رابطه‌ی خوزستان و آب فقط مربوط به شوشتر و سازه‌های آبی‌اش نیست، این استان در ۱۰ منطقه‌ی مختلف، سازه‌های آبی دارد که فقط «شوشتر» از بین ان‌ها جهانی شده، از شوش گرفته تا حمیدیه و مارون و ارجان و بهبهان و رامهرمز، درصد زیادی از ان‌ها این روزها تجربه‌ی مسالمت آمیزی را با آب از سر نمی‌گذرانند.

همزمان با رویداد «ساعت زمین»، وزارت نیرو از عموم مردم ایران خواست تا با خاموش کردن لامپ‌ها و وسایل برقی غیرضروری در ساعت ۲۰:۳۰ تا ۲۱:۳۰ دهم فروردین ماه، در این رویداد بین‌المللی شرکت کنند.

در مکان کنونی اهواز، شهری باستانی با نام اکسین وجود داشته، که در کتیبه‌های باستانی از آن نام برده شده است. این منطقه در زمان سلاطین ایلام، شهری آباد و پر سَکَنه بوده که به نظر می‌رسد در حملات آشور بانیپال یا اسکندر ویران شده است.اهواز تا اواخر سدهٔ ۵ ق شهری آباد بود، اما از این زمان به بعد رونق خود را از دست داد، به گونه‌ای که مرکزیت خوزستان از آنجا به شوشتر منتقل شد. در سدهٔ ۶ ق اهواز به شهری ویران و خالی از سکنه تبدیل شد. پس از آن نیز اهواز به همین صورت بوده و در حد یک روستای کوچک باقی‌مانده بود. سر اوستن هنری لایارد که در زمان شیخ ثامر ۱۲۵۸ه‍.ق (۱۸۴۱ م) در این منطقه بوده به هنگام ذکر قلمرو بنی‌کعب، هیچ گونه نامی از اهواز نبرده و در عوض نام روستای ویس در شمال اهواز را در کتاب خود آورده‌است. این امر نشان می‌دهد روستای ویس پرجمعیت‌تر و آبادتر از اهواز بوده‌است.قریهٔ اهواز در حال حاضر قدیمی‌ترین محلهٔ شهر اهواز است که پس از مهاجرت گروهی شوشتری در زمان ناصرالدین شاه و پس از تأسیس شهر ناصری یا اهواز فعلی آباد گردید و خانه‌های قدیم آن بیشتر به سبک معماری شوشتری و بعضاً دزفولی ساخته شده‌اند و اکنون به محلهٔ «عامری» معروف است. در حقیقت شهر فعلی اهواز که از منطقهٔ پل سیاه فعلی و اسکلهٔ انگلیسی‌ها شروع شد، پس از مهاجرت گروهی شوشتری و بعضاً دزفولی و بهبهانی تشکیل شد و پیش از آن به جز نام شهر باستانی اهواز که بر منطقه معروف بوده هیچ شهری وجود نداشته‌است. به نوشتهٔ کسروی اهواز نوین پس از اعطای اجازهٔ ناصرالدین شاه به خارجیان برای کشتیرانی در قسمت جنوبی کارون رونق دوباره یافت زیرا وجود رشته‌سنگی در محل کنونی پل هفتم مانع از ادامه مسیر کشتی‌ها به قسمت‌های بالا دست کارون می‌شد و کشتی‌ها ناچار بودند بار خود را در این سوی صخره تخلیه کنند و سپس به کشتی‌هایی که در آن سوی صخره بودند منتقل کنند.آزادی کشتیرانی در کارون سفلی (از خرمشهر تا اهواز) در سال ۱۳۰۶ه‍.ق (۱۸۸۸ م) بر روی کشتی‌های خارجی، باعث رشد و رونق تجارت در ایالت و به ویژه شهرهای خرمشهر و اهواز گردید. افزایش حجم مبادلات و داد و ستد، صادرات کالا به خارج و واردات کالا به خرمشهر، سبب گردید تا مردم اندک اندک به شهرهای مزبور مهاجرت کرده بر جمعیت آن‌ها افزوده شود.